De oude dame nog steeds actief
Na bijna drie maanden, mijn eerste indruk van het eiland, dat volgens zeggen één miljoen toeristen per jaar trekt. Tot nu toe heb ik daar nog niet veel van gemerkt en is het in Willemstad en de stranden gezellig maar niet overdreven druk.
Op de vraag of het leven op Curaçao relaxed is kan ik alleen maar zeggen, ja dat is het zeker. Het is dan ook best prettig om elke dag wakker worden met de zon die schijnt en een dagelijkse leven dat in zijn algemeenheid super relaxed is.
Ben je net als ik gepensioneerd dan kan ik je aanraden om je op het eiland te vestigen, een prettiger manier om de oude dag tussen aanhalingstekens door te brengen kan ik mij niet zo snel bedenken.
Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn, nee zeer zeker niet, een negatief punt van Curaçao is bijvoorbeeld dat het sterk vervuilt is. Ik ben op veel plekken op deze aardkloot geweest maar zo vuil als het hier is heb ik tot nu toe nog niet gezien of meegemaakt.
Als toerist merk je daar niet veel van want de toeristische plekken zijn redelijk tot goed onderhouden. Kom je buiten deze plekken dan valt het gelijk op dat bermen, leegstaande percelen en de kunuku gebruikt worden als openbare stortplaats. Alles wat volgens de Curaçaoënaar niet in de auto of op zijn perceel thuis hoort, voedsel, drinken, kleding etc., wordt daar gedumpt.
Helaas maken niet alleen de oudere- zich hier schuldig aan maar ook de jongere generatie. Op school wordt er aandacht aan milieubewust zijn geschonken, alleen de oudere generatie wilt hier niet aan, wat de jeugd niet stimulerend om het anders te doen.
Een ander probleem waar Curaçao, dat toch al een te kort aan water heeft, mee wordt geconfronteerd is dat het grondwater sterk vervuilt is. Een vervuiling die mede ontstaat door rechtstreeks lozen van afvalwater, door particulieren en bedrijven, op percelen en oppervlakte water.
Bij negen van de tien huizen wordt het water van de keuken, wasmachine en douche niet in het riool maar in de tuin geloosd. Voor de Curaçaoënaar is dit normaal, helaas heeft men niet door dat hiermee het grond water wordt vervuilt.
Niet alleen particulieren maar ook bedrijven maken zich schuldig aan rechtstreeks lozen van hun afvalwater en stoffen. Een erfenis van het Nederlandse bewind is nog steeds het “Teermeer” een achtergelaten cadeautje van Shell Nederland, die zijn verantwoordelijkheid voor het opruimen van de troep voor 1 gulden heeft afgekocht, zaken blijven zaken.
Om de problemen aan te pakken heeft de Curaçaose overheid twee jaar geleden een wet gemaakt waarin het rechtstreeks lozen verboden is. Maar helaas zoals zo veel wetten op het eiland wordt ook deze niet gehandhaafd.
Wekelijks gaat een groep vrijwilligers onder leiding van de Kunuku man, een Nederlander, op pad om een plek op het eiland schoon te maken. Een mooi initiatief, maar helaas is dit dweilen met de kraan open.
Zolang de overheid niet zijn verantwoordelijkheid neemt, handhaaft en projecten start om de jeugd bewust maak van het belang om het eiland schoon te houden, is ook dit initiatief gedoemd te mislukken.
Als toerist zal je van de vervuiling, tenzij je alleen op pad gaat, niet veel merken. Reisorganisaties houden toeristen zoveel mogelijk weg van de vervuilde gebieden en worden de toeristen gebracht naar daar waar het eiland nog mooi en relatief schoon is. Stranden als Mambo beach, Jan Tiel , die continu onderhouden worden, zijn toeristische trekpleisters.
Ga je naar een strand dat niet onderhouden wordt dan is het strand over het algemeen redelijk schoon, maar op het moment dat je het water in gaat merk je direct het verschil.
Op de toeristische stranden wordt de bodem schoongemaakt op de openbare stranden niet en ligt deze bezaaid met stenen, lopen zonder waterschoenen is hier eigenlijk onmogelijk. Curaçao kent helaas niet de luxe van Aruba waar de stranden van nature, zowel boven- als onderwater, schoon zijn.
Naast de vervuiling buiten de deur wordt afval niet gescheiden en wordt alles in één bak, die komisch genoeg gelijk als in NL groen is, gedumpt. Deze bak wordt één keer in de week geleegd en één keer in de maand wordt grofvuil opgehaald.
Er zijn op het eiland, voor zover ik weet, twee stortplaatsen waar je met grofvuil terecht kan. Voor veel Curaçaoënaars is echter de afstand te groot, met als gevolg dat de troep langs de wegen, kunuku of op braak liggende percelen wordt gestort.
Niet alleen particulieren maken zich hier schuldig aan ook bedrijven doen hier aan mee.
Al met al een droevige situatie welke op termijn voor veel problemen gaat zorgen. Je kan toeristen lang de andere kant op laten kijken, maar vanzelf komt het zwerfvuil, met alle gevolgen van dien, ook hun kant op. Je merkt het nu al want het toerisme op Curacao loopt terug en wijkt men uit naar eilanden als Aruba of Bonaire. Dit moet voor de Curaçaose overheid toch een wake up call zijn.
Nu even naar de keuken kijken, want het laatste onderdeel het kastje boven het aanrechtblad is net geplaatst, waarmee weer één van de problemen aan de woning is opgelost. Het mag even duren maar we komen er wel poko poko.
Tot de volgende Blog / Vlog over mijn leven op Curacao.